ได้แก่ ไม่เป็นผู้หลีกเร้น. บทว่า สาเฐยฺยานิ ได้แก่ มีความอวดดี. บทว่า
กุเฏยฺยานิ ได้แก่ มีความโกง. บทว่า ชิมฺเหยฺยานิ ได้แก่ มีความไม่
ตรง. บทว่า วงฺเกยฺยานิ ได้แก่ มีความคด.
จบอรรถกถาอธิกรณสูตรที่ 7

8. พยสนสูตร

ว่าด้วยภิกษุกล่าวโทษพระอริยะ พึงถึงความพินาศ 10 อย่าง

[88] ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ภิกษุใดด่าบริภาษเพื่อนพรหมจรรย์
ทั้งหลาย กล่าวโทษพระอริยะ ภิกษุนั้นจะไม่พึงถึงความพินาศ 10 อย่าง
อย่างใดอย่างหนึ่ง ข้อนี้มิใช่ฐานะ มิใช่โอกาส ความพินาศ 10 อย่าง
เป็นไฉน คือ ภิกษุนั้นไม่บรรลุธรรมที่ยังไม่บรรลุ 1 เสื่อมจากธรรม
ที่บรรลุแล้ว 1 สัทธรรมของภิกษุนั้นย่อมไม่ผ่องแผ้ว 1 เป็นผู้เข้าใจว่า
ตนได้บรรลุในสัทธรรมทั้งหลาย 1 เป็นผู้ไม่ยินดีประพฤติพรหมจรรย์
ต้องอาบัติเศร้าหมองอย่างใดอย่างหนึ่ง 1 ย่อมถูกโรคอย่างหนัก 1 ถึง
ความเป็นบ้า มีจิตฟุ้งซ่าน 1 เป็นผู้หลงใหลกระทำกาละ 1 เมื่อตายไป
ย่อมเข้าถึงอบาย ทุคติ วินิบาต นรก 1 ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ภิกษุใด
ด่าบริภาษเพื่อนพรหมจรรย์ทั้งหลาว กล่าวโทษพระอริยะ ภิกษุนั้นจะไม่
พึงถึงความฉิบหาย 10 อย่างนี้ อย่างใดอย่างหนึ่ง ข้อนี้มิใช่ฐานะ มิใช่
โอกาส.
จบพยสนสูตรที่ 8